120920

Az önce herhangi bir şeyi yazmanın önemini belki de ilk defa sahiden kabul ettim.

Sözlerini bile aklıma getiremediğim fakat deliler gibi dinlemek ve hatırlamak istediğim bir şarkı takıldı kafama. Olur bazen, bence hepimize olur. Ne yazık ki bu durumda o seni bulana dek bulmanın bir yolu yok! Ama ben bir yerlere bu gibi durumlar için bir kopya sakladığımı adım gibi biliyorum. Çünkü seneler boyu ne düşünüyor, hissediyor, izliyor, dinliyorsam paylaştığım bir güncem vardı. Bir gün tüm yazdıklarım bana son derece saçma, prematüre gelmeye başladığında bile silmeye elim gitmedi. Hiç var olmamışcasına kaderine terk ettim ve hayatımın yepyeni ve yazılı kaydını tutmadığım bir kısmına başladım. 

Ama biliyorum, bu şarkıyı ben orada paylaştım. Çünkü çok seviyordum, çok çok etkilenmiştim ya; muhakkak paylaşmak zorundaydım. İnsan kendisinin her halini tanımalı, ne kadar faydalı oldu bak. Belki birkaç dakika sürdü, ama elimle koymuş gibi buldum... Ardından benim dokunmam bile gerekmeden sanki o günkü ben bir playlist yapmışım gibi devam etti şarkılar. Kimbilir - belki de en az geçmişe yolculuk edebildiğim kadar, geleceğe de selam verebiliyorumdur.

Bu yüzden sevgili günce, tekrar hoşgeldim. 

Kendime bir adet Sometime Around Midnight borcum varmış, tam da vaktinde, artık ödeştik. 

Merhaba.